# SB 6.15.9 > श्रीशुक उवाच > एवमाश्वासितो राजा चित्रकेतुर्द्विजोक्तिभिः > विमृज्य पाणिना वक्त्रमाधिम्लानमभाषत ॥९॥ ## Text > śrī-śuka uvāca > evam āśvāsito rājā > citraketur dvijoktibhiḥ > vimṛjya pāṇinā vaktram > ādhi-mlānam abhāṣata ## Synonyms *śrī-śukaḥ uvāca*—Śrī Śukadeva Gosvāmī said; *evam*—thus; *āśvāsitaḥ*—being enlightened or given hope; *rājā*—the King; *citraketuḥ*—Citraketu; *dvija-uktibhiḥ*—by the instructions of the great *brāhmaṇas* (Nārada and Aṅgirā Ṛṣi); *vimṛjya*—wiping off; *pāṇinā*—by the hand; *vaktram*—his face; *ādhi-mlānam*—shriveled due to lamentation; *abhāṣata*—spoke intelligently. ## Translation **Śrī Śukadeva Gosvāmī continued: Thus enlightened by the instructions of Nārada and Aṅgirā, King Citraketu became hopeful with knowledge. Wiping his shriveled face with his hand, the King began to speak.**